Voor het laatste hoofdstuk van het NATURECULTURES-jaarprogramma bij RADIUS werken kunstenaars Diana Al-Halabi en Hilda Moucharrafieh samen in de tentoonstelling DE POLITIEK VAN DE GEWAPENDE REDDINGSBOOT. In deze tentoonstelling onderzoeken zij de diepgravende relatie tussen de politieke manipulatie van voedselbronnen met hongersnood, ontheemding, migratie en ecologische verwoesting. Met het werk in de tentoonstelling benaderen de kunstenaars de internationale betrekkingen van Europa met het Mondiale Zuiden als de gewapende reddingsboot, waarbij de beschikbaarheid, distributie en controle van voedsel instrumenten worden voor de onderwerping van landen en bevolkingsgroepen door middel van crises, schaarste en catastrofes. In hoeverre is deze eurocentrische gewapende reddingsboot geïnteresseerd in de ethiek van het humanitarisme, en in hoeverre wordt ons moreel kompas bedreigd door een gemondialiseerde vrije markt? Welke rol spelen internationale hulp en humanitaire inspanningen bij het creëren van voedselonzekerheid en afhankelijkheid, en hoe zijn deze praktijken verbonden met een (neo)koloniale mentaliteit?

Volgens het rapport van het Wereldvoedselprogramma worden in 2023 ruim 345 miljoen mensen geconfronteerd met grote voedselonzekerheid. Klimaatverandering, oorlogen en economische inflatie kunnen allemaal directe voorwaarden zijn voor hongersnood. Hongersnood wordt echter historisch gezien ook gebruikt als excuus voor koloniale, neokoloniale en kapitalistische transformaties. Vertrekkend van voedsel als een van de meest gangbare menselijke ervaringen, behandelen Diana Al-Halabi en Hilda Moucharrafieh de onderdrukking van volkeren door middel van hongersnood, terwijl ze kritiek leveren op neokoloniale en kapitalistische praktijken die bevolkingen naar dreigende mondiale voedselonzekerheid leiden.

In de tentoonstelling is een geluidscompositie van Diane Mahín te horen, samengesteld uit geluiden die voorkomen in het menselijke spijsverteringsstelsel. Deze zogenaamde “darmgeluiden” zijn een belangrijk onderdeel van haar werk, onder meer vanwege hun relatie met leven en dood. In een levend menselijk lichaam breken rottende (zogenaamde 'putrefying') bacteriën overtollige eiwitten in de darmen af. Na de dood zijn het diezelfde bacteriën die het levenloze menselijke lichaam afbreken. Beide processen klinken vergelijkbaar, wat vragen oproept over de vergelijkingen en verschillen tussen afbraak en vertering.

Opmerking van de kunstenaars:
Terwijl we ons voorbereidden op deze tentoonstelling, betrapten we onszelf erop dat we getuige zijn geworden van de Israëlische genocide op de Palestijnen in Gaza. De werken in deze tentoonstelling laten de smaak van onze aandacht, zoals gedicteerd door het nieuws dat we ontvangen, voor onze dierbaren in Gaza zien. Dit is een onderbroken tentoonstelling, zoals alle aandacht in de wereld onderbroken moet worden omdat het kolonialisme niet eindigde. Wij staan achter Palestina en we roepen je op om de geschiedenis ervan onder het kolonialisme vanaf 1948 tot op de dag van vandaag te leren kennen.

Download tentoonstellingsbrochure